انتخابات 1400

فضای مبهم انتخابات 1400 باید شکسته شود

چرخش قدرت در نظام های دموکراسی بوسیله آرای مردمی، هر چندسال یکبار، امری حیاتی است. هم از تمرکز قدرت در دست یک جریان یا شخص جلوگیری می کند و هم زمینه را برای رقابت بین جریانات و شخصیت های سیاسی فراهم می کند و هم اینکه مردم در هر کشوری منتظرند تا عده ای تازه نفس از راه رسیده و زمام امور را بدست بگیرند.
در خیلی از کشورها من جمله آمریکا تقریباً از یکسال قبل از ریاست جمهوری، کاندیداهای ریاست جمهوری مشخص و معلوم اند و در 6 ماه مانده به انتخابات مردم فرصت دارند تا با افکار، مواضع، طرح و برنامه نامزدها آشنا شوند.
در کشور ما ایران اما این زمان بسیار کم است و متأسفانه مردم از کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری و حتی نمایندگی مجلس گاهی بی اطلاع اند تا یکی دوماه مانده به انتخابات! در نتیجه مردم از نامزدها، مواضع و افکار و طرح و برنامه های آنها هیچ شناختی پیدا نمی کنند و اینگونه است که صرفاً تبلیغات و موج سواری و مناظرات، تعیین کننده است نه شناخت از مواضع و افکار و طرح و برنامه!
انتخابات ریاست جمهوری 1400 نیز از راه رسید و کمتر از 8 ماه به روز انتخابات زمان باقی است اما کماکان ملت، رسانه ها، نخبگان و فعالان سیاسی و رسانه ای نمی دانند که چه کسانی بناست به عرصه انتخابات ورود کنند و خود را در معرض انتخاب مردم بگذارند!
این وسط فقط گمانه زنی رسانه ای می شود که کی می آید و کی نمی آید! تنها کسانی که به صراحت گفتند نمی آییم آیت الله رئیسی و محمدجواد ظریف هستند. برخی هم گفته اند می آییم: سردار حسین دهقان و عباس آخوندی.
اما مابقی افراد مطرح شده، افکار عمومی را در هاله ای از ابهام قرار دادند؛ نظیر آقایان: عزت‌اله ضرغامی، سعید جلیلی، محمدباقر قالیباف، محسن رضایی، سورنا ستاری، محمدجواد آذری جهرمی، محمود احمدی نژاد، مهرداد بذرپاش، ، علی لاریجانی، محمدرضا عارف، علی نیکزاد، اسحاق جهانگیری، امیرحسین قاضی زاده هاشمی، محسن هاشمی، پرویز فتاح، رستم قاسمی، سعید محمد، علی شمخانی، رضا اردکانیان، مسعود پزشکیان و غیره.
لذا نه نامزدها معلوم اند نه طرح و برنامه آنها روشن است! این فضای غبارآلود نه تنها کار مردم را سخت می کند بلکه کار خواص و تحلیلگران را با مشکل مواجه می کند که فضا و اشخاص را چگونه تحلیل، نقد و بررسی و معرفی کنند.
با این وجود اولین مطالبه ما روشن کردن وضعیت است و از حضرات در معرض آرای مردمی مطالبه می کنیم روشن و شفاف از حالا بگوئید آیا برنامه ای برای ورود به انتخابات 1400 دارید یا نه؟ اگر برنامه دارید طرح و برنامه های خود را ارائه کنید تا مردم و رسانه ها بتوانند به خوبی تحلیل کرده و یک نفر را برگزینند.
✳️ ما هم برنامه داریم از امروز سلسله مباحثی را پیرامون انتخابات 1400 خدمت مخاطبین عزیز ارائه کنیم ان شاءالله که مفید و مؤثر باشند.

بر سر دوراهی

در ورای معضلات اقتصادی که دامن‌گیر جامعه شده و دغدغه‌ای که برای اکثریت مردم ایجاد کرده است، راهکارهایی برای چگونگی عبور از وضعیت کنونی، مطرح است. یکی از مهم‌ترین راهکارها تغییر دولت و خط و مشئی است که بیش از هفت سال در سیاست خارجی در پیش گرفته شده و سرانجامی چنین برای اقتصاد کشور رقم زده است.

همین امر موجب شده است تا تحولات انتخابات کشور معطوف به سال 1400 نیز روز به روز پر اهمیت شود و احزاب و گروه‌های سیاسی کشور نیز در این زمینه فعال شوند. جریان‌های سیاسی در تلاشند تا هم خود را سامان بخشند و هم با ارائه برنامه‌ها و گزینه‌های جذاب برای جامعه، هواداران را به شرکت در انتخابات ترغیب کنند و هم وعده تغییر و تحول دهند.

گزاره‌های تحلیلی

1ـ اوضاع خاصی بر اردوگاه اصلاح‌طلبان حاکم است.

 اصلاح‌طلبان از یک‌سو میراث‌دار دولت روحانی شده‌اند. دولتی که در نگاه عموم جامعه مسئول اوضاع امروز کشور است!

 تلاش آنان برای جدایی سبد اردوگاه‌شان از اعتدالیون مورد قبول افکارعمومی قرار نگرفته است. 

از طرفی راهکار مشخصی نیز برای خروج از وضعیت کنونی ندارند. حداکثر منتظرند تا انتخابات آبان ماه آمریکا رقم بخورد تا شاید دموکرات‌ها با محوریت بایدن به قدرت برسند و همین را بهانه‌ای برای تداوم سیاست شکست خورده خود قرار دهند!

2ـ در مورد چگونگی مواجهه با انتخابات 1400 اختلافات اصلاح‌طلبان بسیار است.

 برخی از ضرورت حضور حداکثری در انتخابات و تلاش برای کسب قدرت سخن می‌گویند و معتقدند پس از واگذاری مجلس، باید تلاش کرد تا قدرت در دستگاه اجرایی را در اختیار گرفت، وگرنه جریان اصلاح‌طلبی دچار انحلال و فروپاشی خواهد شد. 

نامه موسوی‌خوئینی‌ها و دعوت به حضور حداکثری در انتخابات را در این راستا می‌توان تحلیل کرد.

3ـ بخش رادیکال اصلاح‌طلب با رفتارهایی ساختارشکنانه، به نحوی خروج از حاکمیت را در دستورکار خود قرار داده است.

 اینان معتقدند ماندن در حاکمیت منافع اصلاح‌طلبان را تأمین نخواهد کرد و حضور هفت ساله در قدرت دستاوردی برای‌شان نداشته است. 

در این مسیر حتی پیشنهادهای عجیب هم مطرح می‌شود. برای نمونه عباس عبدی آقای روحانی را دعوت به استعفا و کناره‌گیری می‌کند یا تاج‌زاده از حذف ریاست‌جمهوری و ادغام آن با رهبری سخن می‌گوید!

نکته راهبردی: در مقطع فعلی رصد دقیق اوضاع انتخاباتی ضرورت دارد تا احزاب سیاسی با اغواگری و دادن وعده‌های دروغین نتوانند رأی‌های ملت را به جیب بزنند و کسی باید به قدرت برسد که توان حل مشکلات اقتصادی کشور را داشته باشد.

📝(نویسنده: مهدی سعیدی)